Sher qarib qoldi; endi u o'zi ov qilib qornini to'ydira olmasdi; shunda u ayyorlik qilib kun kechirmoqchi bo'ldi: u o'z g'origa kirib, go'yo kasal bo'lgandek yotib oldi; shunda hayvonlar uning holidan xabar olgani kela boshladilar, Sher esa ularni tutib yeyaverdi. Bu orada ancha-muncha hayvon patarat topdi. Nihoyat, Sherning nayrang ishlatayotganini Tulki sezib qoldi; mana, u g'or og'ziga kelib, uzoqdan turib, Sherdan hol-ahvol so'radi. "Ahvolim og'ir, - deb javob qildi Sher, - ie, nega tashqarida turibsan? Kir ichkariga!" Tulki unga shunday javob qildi: "Kirardim-u, lekin qarasam, g'orga yo'nalgan oyoqizlari ko'p bo'lsa ham ichkaridan chiqqan bironta iz yo'q".
Aqli bor odam ayrim belgi va alomatlarga qarab, xavf yaqinligini sezadi va o'zini ehtiyot qiladi.
Sher bilan tulki - Ezop masali
